Kto się boi Szpaka?

Łaska pańska na pstrym koniu jeździ, ale trzeba też na nią zapracować. Kurskiego ludzie nie lubią, Szpaka lubią - i tyle w temacie. Co nie zmienia faktu, że zakończenie maratonu nagród Opole 2016 było niesmaczne, niezręczne i stawiające głównego bohatera w sytuacji tyle idiotycznej, co niewygodnej dla jego dalszej kariery. 

Organizatorzy wpadli na pomysł, aby o Grand Prix Publiczności powalczyły piosenki będące festiwalowymi hitami z 52 lat.  Pierwsza selekcja dokonała się w drodze głosowania esemesowego, kiedy to odpadły takie hiciory jak "Bal wszystkich świętych", "Ta sama chwila", "Kiedy powiem sobie dość" czy "To nie ja".  Już w tym momencie każdy średnio inteligentny odbiorca powinien się zorientować, że ludzie głosują nie na piosenkę, tylko na wykonawcę!!! Cugowski osłuchał się do obrzygu ze swoim manierycznym bekiem, Kozidrak i Chylińska stały się niewiarygodne - jedna jako żona w trakcie rozwodu, druga jako przefarbowana na glamour gwiazda rocka.  Górniak - no cóż, więcej afer niż przebojów, i to ciągłe bezpodstawne gwiazdorzenie a szkoda, bo potencjał nadal wielki. Opolska publiczność festiwalowa wybierała więc spośród 21 utworów. Tych najstarszych - kilkudziesięcioletnich, i tych najmłodszych - zaledwie sprzed roku, tych naprawdę wielkich i ponadczasowych, i tych lekkich, do zanucenia przy goleniu czy poskakania na dyskotece. Jaki miał być wspólny mianownik - Bóg raczy wiedzieć. Wobec tego kryteria ustaliła publiczność.

Nie znamy dokładnych wyników głosowania, które trwało zaledwie 10 minut. Może różnice w liczbie esemesów były minimalne. Jednak najlepszą piosenką 50-lecia nie został żaden z absolutnych faworytów, ani kultowe: "Dziwny jest ten świat", "Niech żyje bal", "Przeżyj to sam", "Zegarmistrz światła" czy "Pokolenie", ani  biesiadna "Bałkanica", ani liryczne "Chodź, przytul przebacz" i "Baśka", tylko laureatka zeszłorocznych Superpremier - utwór "Jesteś bohaterem", wykonywany... no właśnie, przez, nomen omen, bohatera tegorocznego festiwalu - Michała Szpaka, młodego człowieka z niewielkim jeszcze dorobkiem, za to z wielkim talentem potwierdzonym niedawno werdyktem publiczności Eurowizji. 

Niespodzianka? Nie dla mnie. Liczyłam wprawdzie, że usłyszę jeszcze raz "Przeżyj to sam", ale miałam przeczucie, że na bis wystąpi Michał Szpak, bo daje satysfakcję oczom i uszom, łączy pokolenia (zdobył rzesze fanów w różnym wieku) i ma realne szanse podbić Europę. Nie gwiazdorzy, nie skandalizuje, ma dobrze poukładane w głowie, a jednocześnie daleko mu do grzecznego chłopczyka w "kościołowym" garniturku. Jest pełen pokory wobec mistrzów i szacunku nawet wobec tych, którzy jemu go nie okazują. Osiąga sukcesy nie przez przypadek czy protekcję, ale przez ciężką pracę nad własnym głosem i wizerunkiem. Pozostaje sobą, nawet kiedy to niełatwe. Samouk z pomysłem na siebie, który w drodze do marzeń nie dał się zatopić fali internetowego hejtu ani polskiej nietolerancji.  I to właśnie jego, JEGO - NIE PIOSENKĘ, wybrała festiwalowa publiczność, bo Szpak obdarował ją wyjątkowo pozytywną energią, jednym słowem - "zrobił jej dobrze", co wyprorokował w X-Factorze Czesław Mozil.

Ale w show biznesie nie ma litości, bo popularność przekłada się przecież na niemałą kasę. Zamiast ciepłego przyjęcia, gratulacji, pochylenia czola przed werdyktem odbiorców - bojkot i uszczypliwe komentarze.  Przykro było patrzeć, jak  ten chłopak stał samotnie na scenie zaskoczony, zażenowany, zawstydzony nagrodą, na którą w swoim pojęciu nie zasłużył, a starsi koledzy z branży, wielcy przegrani, zamiast  jemu i sobie pomóc wybrnąć z tej niezręcznej sytuacji, obrazili się jak małe dzieci i... poszli spać ;-) Podobno wyniki głosowania nie były uczciwe, dlatego też branża podjęła decyzję, że już nigdy nie stanie do konkursu internetowego, jeśli weźmie w nim udział Michał Szpak. Bo jak to może być, żeby taki młokos wygrał, dajmy na to,  z samą Marylą Rodowicz!!!  

Nie mam nic przeciwko Maryli i innym wykonawcom z mojego pokolenia, wielu naprawdę jeszcze daje radę. Jednak kryterium wygranej w konkursie to przecież nie tylko wiek, doświadczenie i dorobek. Na koncerty "dinozaurów" ciągle walą tłumy, co nieraz widziałam na własne oczy, ale i Szpak nie śpiewa na kartonie w przejściu podziemnym, a jego fanów opolski amfiteatr z pewnością by nie pomieścił. Może więc warto wreszcie docenić przeciwnika. Każdy kiedyś zaczynał i każdy będzie musiał zejść ze sceny, dobrze, jeśli z własnego wyboru.

Jak wytłumaczyć małostkowe zachowanie gwiazd? Zawiść? Poczucie klęski? Strach przed przemijaniem? To zrozumiałe emocje, tylko w czym ten nieszczęsny dzieciak zawinił? Wdarł się na scenę bez zaproszenia, jak Patrick Swayze w "Dirty dancing"? Sam sobie przyznał nagrodę? Wyżebrał ją? Przekupił publiczność? Oszukał przy liczeniu głosów? Gawliński w wywiadzie do "Faktu" stwierdził z goryczą: "Życzę Michałowi, żeby jego piosenka przetrwała tyle, co "Zegarmistrz światła" wydany w 1972 roku". Ciekawe, co by powiedział, gdyby wygrała, też przecież wystawiona do konkursu, "Baśka" (wydana w 2002 roku) ... 

Michał nie skomentował zachowania konkurentów, tylko w jednym z wywiadów delikatnie, jak to on, zasugerował błąd organizacyjny - przeboje powinny być przedstawione w formie koncertu, nie konkursu, bo każdy z nich był równie dobry. Brawo! To się właśnie nazywa kultura osobista. Aż trudno uwierzyć, że ten artysta ma tylko 25 lat.

Oj, nie będziesz miał łatwo, chłopaku. I nie licz na branżowe przyjaźnie. Wlazłeś na pole minowe, bo masz warunki pozwalające ci zaśpiewać praktycznie każdy utwór naszych gwiazd estrady, i to prawdopodobnie lepiej od nich. Jesteś wyrazisty, oryginalny, ambitny i utalentowany. Nie pokochają cię za to.  Ale od czego masz publiczność :-) Tylko pamiętaj, łaska pańska na pstrym koniu jeździ...