Pięćdziesiąte urodziny Waldka W.

Do sukcesów wielkich w życiu dojdzie każdy, kto wytrwały.

Oto stoi tu przed nami jubilat – Waldemar Wspaniały.

A sukcesów ma bez liku – wszystkich nie sposób wymienić,

więc dziś skupmy się na takich, które każdy winien cenić.

Po pierwsze: na świat ten przyszedł jako facet i hetero,

a tu przecież nie każdemu bilans wychodzi na zero.

Bo wiadomo wszem i wobec –  takie czasy dziś nastały,

że nie każdy, kto ma jaja,  właściwie używa pały.

Po drugie: szkoły ukończył  i profesję zdobył świecką,

co pozwala mu korzystać z wdzięków ukrytych pod kiecką.

Nieświadomym tu wyjaśniam, że w rodzinie ma kapłana,

dla którego ta przyjemność jest, niestety, zakazana.

Po trzecie: żonę wypatrzył w akademika pokojach,

spojrzał, pomacał i orzekł: - Ta laska musi być moja!

A chociaż rzewnymi łzami łkały koleżanki z roku,

dopiął swego i Barbarę już  ćwierć wieku ma u boku.

Po czwarte: córeczkę spłodził – super model w każdym względzie,

a do tego mądra, zdolna: już wkrótce lekarzem będzie.

Wprawdzie neonatologiem, choć miało być vice versa,

ale ... co to za różnica? - kwestia rozmiaru pampersa.

Po piąte: swą jedynaczkę do ołtarza doprowadził,

choć przedtem długo testował, jak zięć sobie z nią poradzi.

A że córce dał w posagu mieszkanie, w którym bytował,

Po szóste: w sprinterskim tempie dom pod Gdańskiem wybudował.

Po siódme, ósme, dwudzieste ... można bez końca wyliczać

Lecz na koniec warto wspomnieć  o szczególnym plonie życia.

Oby zawsze był szczęśliwy, lecz gdyby wiatr zawiał w oczy,

ma grono wiernych przyjaciół skłonnych w ogień za nim skoczyć.

Tak przy okazji, chcąc uprzedzić ewentualne pomówienia o homofobię, informuję, że nie mam nic do homoseksualistów. A ponieważ traktuję ich tak samo jak innych członków społeczeństwa, uważam, że mogę sobie również z nich żartować, tak jak z blondynek, lekarzy, zakonnic, policjantów, teściowych, jąkałów, alkoholików itd...